Pionierzy psychoanalizy

Zygmunt Freud , austriacki neurolog , neuropatolog, psycholog i   psychiatra , twórca psychoanalizy oraz psychologii głębi.
Urodził się 6 V 1856 r. we Freibergu na Morawach, w rodzinie lekarskiej pochodzenia żydowskiego.
Gdy miał 4 lata, cała rodzina przeprowadziła się do Wiednia.
W wieku 17 lat zaczął studiować na Uniwersytecie Wiedeńskim biologię, a później medycynę. Po ukończeniu studiów pracował przez jakiś czas w Laboratorium Fizjologii i Neurologii Uniwersytetu Wiedeńskiego , następnie w Szpitalu Powszechnym w Wiedniu aż otworzył prywatną praktykę lekarską.
Zafascynowany metodą pracy swojego kolegi Josefa Breuera , zaczął prowadzić wielogodzinne seanse rozmów ze swoimi pacjentkami. Celem tych rozmów było szukanie bezpośrednich przyczyn ataków nerwicy . Ostatecznie przekształciły się w analizowanie przebiegu całego życia . Z obserwacji pacjentek wyraźnie wynikało, iż mówienie do doktora przynosi im znaczącą ulgę w nerwicy .To spostrzeżenie doprowadziło Freuda do sformułowania hipotezy , że w wypowiadanych przez pacjentki treściach znajduje się „czynnik leczący”. Systematyczne studia nad „ujawnianiem wspomnień z dzieciństwa” poprzez wolne skojarzenia, czynności pomyłkowe i analizę snów doprowadziły Freuda do odkrycia , że psychiczność nie jest identyczna ze świadomością a więc , że musi istnieć jakieś życie psychicznie nieuświadamiane a w jego obszarze czynnik „leczący nerwice i histerie”.
W rozumieniu zjawisk psychicznych reprezentował stanowisko dynamiczne, pojmując psychikę jako „zorganizowany układ sił nieświadomych”.
W 1886r. wprowadził termin „psychoanaliza” a w 1887r. opracował „teorię psychoanalizy”.
Opracował także „etiopatologię nerwic”. Był autorem „symbolicznej interpretacji marzeń sennych”.
W 1903r. został założycielem i prezesem Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego a w 1910 r. kierownikiem naukowym tegoż. W tym samym roku został współzałożycielem Międzynarodowego Towarzystwa Psychoanalitycznego.
W 1908 r. teorie Freuda na temat nerwic były już na tyle znane, że zwołano I Międzynarodowy Kongres Psychologii Freudowskiej w Salzburgu, w którym Zygmunt Freud uczestniczył jako gość honorowy.
W 1938 wyemigrował do Londynu , gdzie prowadził wykłady na Uniwersytecie Londyńskim.
Zmarł 23IX 1939r. w Hampstead k.Londynu.

 

Anna Freud urodziła się 3 XII 1895r.w Wiedniu , jako szóste, najmłodsze dziecko Z. Freuda.
Już jako 14-sto latka uczestniczyła w spotkaniach Wiedeńskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego a w centrum jej naukowych zainteresowań znalazły się dzieci z ich problemami domowymi i szkolnymi.
W wieku 19 lat rozpoczęła pracę nauczycielki i studia nad psychoanalizą marząc o zastosowaniu wiedzy psychoanalitycznej w pedagogice, jako metody profilaktycznej.
W 1918r. rozpoczęła własną analizę szkoleniową u swojego ojca a w 1922 zaprezentowała w Wiedeńskim Towarzystwie Psychoanalitycznym swoją pierwszą pracę ; „Marzenia i fantazjowanie na temat bicia” , która zapewniła jej członkostwo w Towarzystwie.
Pomimo że choroba nowotworowa ojca angażowała ją coraz bardziej w opiekę nad nim, nie zaniedbywała swojego rozwoju naukowego. Obok Melanie Klein pracującej z dziećmi w Berlinie, była jedynym liczącym się analitykiem dziecięcym. Szkoliła też adeptów tej trudnej profesji.
Pod koniec lat 20-tych XX w. prowadziła eksperymentalną szkołę oraz ośrodek dla dzieci dotkniętych biedą. Pomagała jej w tym Dorota Burlingham.
W 1940r. w Hampstead uruchomiła ośrodek dla dzieci dotkniętych wojną przekształcony później w Klinikę Terapii dla Dzieci istniejącą do dziś.
Poczynione tam obserwacje „ogromnego znaczenia wczesnej relacji matki z dzieckiem” wywarły silny wpływ na pediatrię, psychologię i pedagogikę w krajach anglosaskich .
Zainteresowanie Anny Freud specyfiką kolejnych faz w rozwoju dziecka, doprowadziło do stworzenia profilu rozwojowego, będącego metodą diagnostyczną a równocześnie koncepcją powstawania psychopatologii. Metoda ta wykorzystywana jest do dziś zwłaszcza w Stanach Zjednoczonych.
Anna Freud zmarła 9 X 1982r.
Klinika w Hampstead pozostała do końca głównym miejscem jej aktywności zawodowej.

 

Melanie Klein z domu Reizes , urodziła się 30 III 1882r. w Wiedniu .Wybitny psychoanalityk o niezwykłej osobowości i przenikliwym umyśle.Pragnęła być lekarzem, jak jej ojciec, który wsławił się szczególną odwagą i ofiarnością na rzecz cierpiących z powodu epidemii w Krakowie w drugiej połowie XIX w.
Wczesne zaręczyny, małżeństwo i narodziny dzieci uniemożliwiły jej realizację tych pragnień.
W 1910 r. za sprawą interesów męża , Melanie Klein przenosi się do Budapesztu, gdzie rozpoczyna swoje szkolenie psychoanalityczne i analizę szkoleniową u Sandora Ferencziego.
Po przeniesieniu się do Berlina w 1921r. podejmuje analizę u Karla Abrahama , którą przerywa śmierć analityka.
W 1926r. na zaproszenie Ernesta Jonesa wyjeżdża do Londynu by kontynuować swoją pracę teoretyczną i praktyczną z zakresu obserwacji rozwoju dziecka i psychoanalizy z małymi dziećmi, która to już zaczęła przynosić jej rozgłos. W londyńskim środowisku psychoanalityków ciekawych jej podejścia znajduje doskonałe warunki do rozwoju swoich koncepcji.
Melanie Klein jest uważna za główną przedstawicielką nurtu „teorii relacji z obiektem „ w Wielkiej Brytanii.
Jej technika pracy analitycznej z małymi dziećmi , koncepcja nieświadomych fantazji, rozwojowych pozycji: schizo-paranoidalnej i depresyjnej przyczyniły się do nowego rozumienia wczesnych faz rozwoju dziecka a także psychopatologii dorosłych.
Zmarła 22 IX 1960r.

 

Wilfred Ruprecht Bion urodził sie w 1897r. w Indiach.W ósmym roku życia został wysłany do szkoły z internatem w Anglii,  gdzie z dala od rodziny spedził kilka nie najłatwiejszych lat. Walczył na  frontach I – szej Wojny Światowej , jako dowódca czołgu i II – giej Wojny  Światowej , już jako psychiatra.
By zostać psychoanalitykiem, najpierw skończył Oxford a następnie studia medyczne w Londynie. Praktykował jako psychiatra i psychoterapeuta pracujacy głównie z grupami. Własną analizę odbył u Melanie Klein i podjął trening psychoanalityczny w Brytyjskim Towarzystwie psychoanalitycznym, którego członkiem został w 1950r.
Bazując na doświadczeniach pracy z grupami w czasie wojny, rozwinął teorię procesów grupowych. W latach 50-tych pracował z pacjentami psychotycznymi wg koncepcji Melanie Klein.
Chociaż zaczynał drogę psychoanalityczną ,  jako jeden z kleinistw , w krótkim czasie rozwinął swoją indywidualną ścieżkę analitycznych dociekań.
Zmarł w 1979r.

 

Donald Woods Winnicott urodził sie  7 kwietnia 1896 w Plymouth, w zamożnej rodzinie. Odebrał wykształcenie w Leys Shool w Cambridge oraz studia medyczna na Uniwersytecie  Cambridge . Już w młodym wieku zdobył uznanie jako lekarz dzieciecy. Ze względu na zainteresowanie emocjonalnymi problemami pacjentów , przyłączył się do grupy psychoanalityków w Londynie.zm. Po burzliwych czasach wojny,poświęcił sie badaniom klinicznym i psychoterapii niemowląt, małych dzieci i ich matek. Swoją praktykę lekarską i dydaktyczną w dziedzinie psychiatrii i psychoanalizy prowadził przed ponad czterdzieści lat. Był prezesem Brytyjskiego Towarzystwa Psychoanalitycznego.Pisał i publikował w prasie medycznej wiele artykułów  poświęconych problematyce rozwoju dziecka w kontekście teorii relacji z obiektem. Jest twórcą takich pojęć jak : „wystarczająco dobra matka”, czy „obiekt przejściowy”.
Zmarł 28 stycznia 1971r.