Co wiedzieć trzeba o psychoterapii

Zdrowie psychiczne

Według konstytucji Światowej Organizacji Zdrowia przyjętej w 1949r. zdrowie psychiczne to pełny dobrostan fizyczny, psychiczny i społeczny człowieka.
Najprościej rzecz ujmując ,jest to poczucie takiej harmonii wewnętrznej , która skutkuje budowaniem harmonii w relacjach z rzeczywistością zewnętrzną ,co wyraża się w jak najpełniejszym rozwoju intelektualnym ,emocjonalnym ,społecznym i dobrą ,czyli generującą jak najmniej cierpienia adaptacją osoby w otaczającym ją świecie.

Psychiatra

Lekarz medycyny ze specjalizacją psychiatryczną pomagający w stanach cierpienia psychicznego i pogorszonego funkcjonowania poprzez diagnozę i leczenie technikami medycznymi / np farmakologia / zaburzeń i chorób psychicznych.

Psycholog

Psycholog to absolwent studiów psychologicznych, który przy wykorzystaniu istniejącej wiedzy i narzędzi empirycznych zajmuje się badaniem i opisywaniem procesów psychicznych, mechanizmów i praw rządzących zjawiskami psychicznymi oraz zachowaniami człowieka w relacjach z otaczającą rzeczywistością .
Psycholog prowadzi konsultacje ,podczas których przy użyciu dostępnej sobie wiedzy i narzędzi dokonuje wstępnej oceny stanu pacjenta ze względu na przyjęte normy.
W największym uproszczeniu można powiedzieć,że psycholog zajmuję się tym, co zalicza się do obszaru „normy” , „zdrowia” i „rozwoju”. W tym zakresie udziela porad, jeśli są wskazane a w przypadku ustalenia „odchyleń od normy” , kieruje do właściwych dla danego pacjenta specjalistów przyjmujących w przychodni.
Nie zajmuje się psychoterapią.

Psycholog kliniczny

Zajmuje się diagnozowaniem i opisywaniem zdrowia psychicznego człowieka rozumianego w kategoriach normy i patologii z wyraźnym przesunięciem akcentu w kierunku patologii czyli psychopatologią człowieka z perspektywy nauki , jaką jest psychologia.
W obszarze zainteresowań psychologii klinicznej znajduje się też stres i sytuacje kryzysowe, które nie mieszczące się w ramach klasycznie rozumianej psychopatologii. Zajmuje się również wpływem czynników psychologicznych na powstawanie i przebieg chorób (psychicznych i somatycznych), a także wpływem choroby na stan psychologiczny człowieka.
Nie zajmuje się psychoterapią.

Psychoterapeuta

W związku z rozumieniem psychoterapii ,jako metody przywracającej zdrowie lub łagodzącej chorobę,osoby stosujące ją muszą posiadać właściwe przygotowanie zawodowe.
Nie jest psychoterapeutą ani lekarz ,ani psycholog z elementarnym wykształceniem.
Aspirować do tego zawodu mogą osoby , które ukończyły studia humanistyczne,społeczne,medyczne i podjęły specjalistyczne kształcenie psychoterapeutyczne w jednej ze szkół psychoterapii, trwające 4 lata , spełniając wszystkie jej wymogi.
Odrębność tego zawodu najlepiej ilustruje Deklaracja Strasburska Psychoterapii z 1999 roku.

Oto jej treść:

1. Psychoterapia jest niezależną dyscypliną naukową, praktykowaną jako niezależny, wolny zawód.

2. Szkolenie w psychoterapii przebiega na zaawansowanym, kwalifikowanym poziomie naukowym.

3. Gwarantuje się i zabezpiecza różnorodność podejść psychoterapeutycznych.

4. Pełne szkolenie psychoterapeutyczne obejmuje teorię, self-experience oraz praktykę pod superwizją oraz odpowiednią wiedzę o innych metodach psychoterapeutycznych niż to, w zakresie którego odbywa się kształcenie.

5. Do szkolenia w psychoterapii droga wiedzie poprzez rozmaite wykształcenie początkowe, w szczególności poprzez nauki humanistyczne i społeczne.

Psychoterapia

Psychoterapia – pojęcie znane i używane w codziennym życiu , jakby było doskonale rozumiane, podczas gdy tak naprawdę jest pojmowane i definiowane w różny sposób.
Zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi w naszym kraju, psychoterapia jest usługą medyczną należąca do „koszyka świadczeń psychiatrycznych”.
Dotyczy więc osób z różnymi chorobami i zaburzeniami natury psychicznej, zaburzeniami zachowania i osobowości , które zostały nazwane, opisane i sklasyfikowane w dokumencie zwanym DSM IV(ang.Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) – klasyfikacja zaburzeń psychicznych Amerykańskiego Towarzystwa Psychiatrycznego a także ujęte w Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych ICD-10 (ang. International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems) – międzynarodowy system diagnozy nozologicznej.
ICD-10 jest opracowana przez WHO i obowiązuje w Polsce od roku 1996.

Wg. Polskiej Federacji Psychoterapii

Psychoterapia to proces zamierzonego oddziaływania na pacjenta środkami psychologicznymi, którego celem jest:
• leczenie zaburzeń psychicznych
• pomoc w rozwiązywaniu problemów emocjonalnych
• pomoc w trudnych sytuacjach życiowych
• rozwój osobowości

Badania Światowej Organizacji Zdrowia wykazują, że w każdym społeczeństwie jest około 10-15% osób z zaburzeniami psychicznymi.
Według Europejskiego Stowarzyszenia Psychoterapii (EAP) szacuje się, że w Polsce psychoterapii powinno poddać się około 5-6 milionów osób.

Psychoterapia psychodynamiczna

.

Terapia psychodynamiczna zajmuje się poznaniem rzeczywistości wewnętrznej pacjenta, jako wytworu jego aktywności umysłowej i psychicznej . Poznanie to dotyczy obrazu tej rzeczywistości , związanych z nią emocji i zachowań. Rzeczywistość ta jest zmienna w czasie,jest dynamiczna. Opiera się na faktach mentalnych – cześciowo uświadamianych a częściowo nie. Ujawnia sie w relacjach społecznych poprzez komunikację werbalną i niewerbalną zawierajacą symbolikę kulturową , którą terapeuta odczytuje dzięki wiedzy teoretycznej, intuicji i empatii.
Poznania pacjenta dokonuje się w dialogu terapeutycznym budowanym zgodnie z zasadami psychoanalizy,w którym to terapeuta bada w głównej mierze zjawisko przeniesienia i przeciwprzeniesienia. Zdobyta w ten sposób wiedza jest odnoszona do teori dzieki czemu obraz pacjenta może być rozumiany i konceptualizowany.
Rozumienie rzeczywistości intrapsychicznej pacjenta dokonuje się w oparciu o pojecia operacyjne, takie jak : konflikt i deficyt wypełniane treścią mechanizmów obronnych i relacji z obiektami wewnętrznymi i zewnętrznymi.
Celem terapii jest poszerzenie świadomości pacjenta o treści, które wcześniej znajdowały się w przestrzeni nieświadomej ,co skutkuje przywracaniem zdrowia.

Etykę psychoterapeuty psychodynamicznego uznajemy za pochodną etyki lekarza.